Aim: One-third of deaths due to a critical disease occur after patients are transferred from intensive care units to hospital departments. Some of the deaths occur in patients who are considered not to need further intensive care treatment or that they are adequately stabilized or recovered according to their clinical and physiological findings. Deaths in patients transferred from intensive care units to departments might result from the incomplete recovery of the primary disease or from development of new complications.The aim of this study is to monitor the prognosis of cases who have been intubated and supported with mechanical ventilation in the intensive care unit and then transferred from this unit to the chest diseases department after having been taken off mechanical ventilation, and to determine the factors affecting their prognosis.
Material and Methods: Medical records of the patients who were first intubated and monitored in different intensive care units of internal diseases, anesthesia, coronary, cardio-vascular surgery and emergency departments in Dokuz Eylül University Hospital and then transferred to the Department of Chest Diseases of the same hospital between 2006 and 2008 were retrospectively investigated.
Results: Seventy-eight patients were included in the study. Fifty-three patients (67.9%) from intensive care units in the internal diseases department (internal medicine, chest diseases, coronary, and the resuscitation unit of the emergency room) and 25 patients (32.1%), from surgical intensive care units (anesthesia, cardiovascular surgery) were transferred to the Department of Chest Diseases. Forty-eight patients (61.5%) were discharged from the department. Thirteen cases (16.7%) were sent back to the intensive care unit because of their deteriorating conditions. Twenty-four patients [seventeen (21.8%) in our clinic and seven in the intensive care unit where they had been sent back] lost their lives. The following were determined to play an important role in total mortality: the presence of atrial fibrillation and malignancy during the patients’ stay in the intensive care unit and in the Department of Chest Diseases, high D-dimer levels in the department, the presence of atelectasis on chest radiograph, acute physiological and chronic health evaluation system scores (APACHE II) obtained in the intensive care unit, and APACHE II scores and Sequential Organ Failure Assessment (SOFA) scores.
Conclusion: APACHE II scores obtained in the intensive care unit and APACHE II scores and SOFA scores obtained when the patients were transferred to the department were the most important mortality estimation parameters after patients were discharged from the intensive care units. It was also found that the presence of atrial fibrillation and/ or malignancy, high D-dimer levels and atelectasis on chest radiograph of patients who were transferred from the intensive care unit to the department led to an increase in mortality. Therefore, the decision to transfer these patients should be made more judiciously and they should be followed more carefully. (Yoğun Bakım Derg 2011; 2: 29-33)

Amaç: Kritik hastalığı takiben ölümlerin üçte biri yoğun bakım ünitelerinden başarılı bir şekilde servise devir sonrasında olur. Bazı ölümler, artık yoğun bakım tedavisinin gerekli olmadığı düşünülen, klinik ve fizyolojik bulgularında yeterli stabilizasyon ve iyileşme sağlanan hastalarda olur. Yoğun bakımdan servise devir alınan hastalarda ölümler, primer hastalığın tam olmayan düzelmesi veya yeni komplikasyonların gelişiminden kaynaklanabilir. Çalışmamızda yoğun bakımda entübe ve mekanik ventilatör desteğinde izlenen ve mekanik ventilatörden ayırma işleminden sonra servise devir alınan olguların, göğüs hastalıkları kliniğine devri sonrasındaki prognozu ve bunu etkileyen faktörleri ortaya koymayı amaçladık.
Gereç ve Yöntemler: Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Bilim Dalı’nda 2006-2008 yılları arasında hastanemiz yoğun bakımlarında (YB) (dahili bilimler, anestezi, koroner, kalp-damar cerrahi, acil yoğun bakımı) entübe olarak izlenip, bu tedavileri sonrasında göğüs hastalıkları servisine devir alınan hastaların tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelendi.
Bulgular: Toplam 78 olgu çalışmaya alındı. Elli üç olgu (%67.9) dahili yoğun bakımlardan (dahiliye YB, göğüs hastalıkları YB, koroner YB ve acil servis resüsitasyon ünitesi), 25 olgu ise (%32.1) cerrahi yoğun bakımlardan (anestezi YB, kalp damar cerrahisi YB) servise devir alınmıştı. 48 olgu (%61.5) servisten eve taburcu edildi. 13 olgu (%16.7) durumlarının kötüleşmesi nedeniyle yoğun bakıma geri verildi. 17 olgu (%21.8) kliniğimizde eksitus oldu. Toplam 24 (%30.8) olguda mortalite gelişti. 17 (%21.8) olgu klinikte, 7 (%9.0) olgu ise geri verildikleri yoğun bakımda eksitus oldu. Toplam mortalite ile ilişkili olarak; olgularımızın yoğun bakıma yatışı sırasında ve servise devir alındığında atrial fibrilasyon ve malignite varlığı, servise devir alındığında D-dimer düzeyi yüksekliği, akciğer grafisinde atelektazi varlığı, yoğun bakım yatışı esnasında bakılan akut fizyolojik ve kronik sağlık değerlendirme skoru II (APACHE II), servise devir esnasında bakılan APACHE II skoru ve ardışık organ yetersizliği değerlendirme skoru (SOFA)’nun önemli olduğu bulundu.
Sonuç: Olguların yoğun bakımlara alındıkları gün ve servise devir edildikleri zaman bakılan APACHE II ve SOFA skorları yoğun bakımdan çıkarıldıktan sonra mortalite tahmininde en değerli parametrelerdir. Bunun yanında yoğun bakımlardan servise devir edilen olgularda atrial fibrilasyon ve/veya malignite bulunmasının, D-dimer düzeyi yüksekliğinin ve akciğer grafisinde atelektazi varlığının mortalitede ciddi artışa neden olduğu saptanmıştır. Bu hastalarda devir kararı daha dikkatli verilmeli ve olguların izleminde daha titiz olunmalıdır. (Yoğun Bakım Derg 2011; 2: 29-33)