Aim: The aim of this study is to quantify the red blood cell (RBC) transfusion threshold in critically ill patients and to examine the relationship between RBC transfusion and clinical outcomes.
Materials and Methods: Five hundred and twenty patients who were admitted to the internal medicine intensive care unit (ICU) between February 2018 and May 2019 were included in this study. The collected data included patients’ demographic characteristics, admission diagnostic categories, co-morbidities, the ICU admission Simplified Acute Physiology Scores (SAPS) II, numbers of RBC transfusion, ICU admission and pretransfusion hemoglobin levels, and requirements of invasive mechanical ventilation and vasoactive drugs during the ICU stay. The primary endpoint of the study was to determine the RBC transfusion threshold in critically ill patients. Secondary outcomes were the ICU length of stay and mortality.
Results: A total of 89 (17.1%) patients received RBC transfusion during the ICU stay. The transfusion threshold hemoglobin was 6.9 g/dL in transfused patients. Transfused patients had higher SAPS II scores at ICU admission than non-transfused patients (p<0.001). The number of patients requiring invasive mechanical ventilation and vasopressor support was higher in transfused patients (p<0.001). ICU mortality rates were higher in patients who had received RBC transfusion during the ICU stay than in those who did not (ICU mortality rates were 51.7% and 23.9%, respectively).
Conclusion: This study showed that one-fifth of ICU patients received RBC transfusion during the ICU stay. Transfused patients had higher disease scores and lower hemoglobin levels on the day of ICU admission. Transfused patients stayed longer in the ICU and had higher mortality rates than non-transfused patients.

Amaç: Kritik hastalarda eritrosit süspansiyonu (ES) transfüzyonu eşiğini belirlemek ve ES transfüzyonunun klinik sonuçlarla ilişkisini incelemektir.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Şubat 2018-Mayıs 2019 arasında İç hastalıkları yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) yatan 520 hasta alınmıştır. Hastaların demografik özellikleri, yatış tanıları, ek hastalıkları, yoğun bakım kabulünde hesaplanan Basitleştirilmiş Akut Fizyoloji Skoru (SAPS) II puanları, yoğun bakıma yatış anındaki ve transfüzyon öncesi hemoglobin seviyeleri, ölüm oranları, mekanik ventilasyon ve vazopressör ihtiyaçları, YBÜ’de kalış süreleri kaydedilmiştir. Çalışmanın birincil sonlanım noktası, kritik hastalarımızdaki ES transfüzyon yapılma eşiğinin belirlenmesidir. İkincil sonlanım noktası ise yoğun bakımda yatış süresi ve mortalitesidir.
Bulgular: Hastaların 89 (%17.1)’na ES transfüzyonu yapılmıştır. Transfüzyon yapma eşiği 6.9 g/dL olarak bulunmuştur. ES transfüzyonu yapılan hastalar ile yapılmayan hastalar karşılaştırıldığında SAPS II skoru daha yüksek, invaziv mekanik ventilasyon ve vazopressör uygulama oranı daha fazla bulunmuştur (p<0.001). Yoğun bakım yatışında transfüzyon yapılan hastaların mortalite oranı transfüzyon yapılmayan hastalara göre daha yüksek bulunmuştur (%51.7 vs %23.9, p<0.001).
Sonuç: Bu çalışmada yoğun bakım hastalarının beşte birine YBÜ’de kalış süresi boyunca ES transfüzyonu yapıldığı gösterilmiştir. Transfüzyon yapılan hastalar daha yüksek hastalık skoruna ve yoğun bakıma yatış gününde daha düşük hemoglobin seviyelerine sahip hastalardır. ES transfüzyonu yapılan hastalar yapılmayan hastalara göre YBÜ’de daha uzun kalış süresine ve daha yüksek ölüm oranına sahiptir.