Aim: Despite the advances, weaning from mechanical ventilation is an important problem in the daily operation of intensive care units (ICUs). The aim of this study was to measure the changes in intramucosal pH (pHi) and PCO2 of gastric juice (PiCO2) and to determine the value of these variables in order to predict weaning failure in ICU patients.
Material and Methods: Forty (20 male, 20 female) patients considered ready to be weaned from mechanical ventilation (MV) were studied. All patients were on pressure support MV for at least 2h before the weaning trial. PiCO2 was determined with a tonometer and monitor. At the beginning of the weaning, MV was discontinued and extubation was performed after 2h of T-piece trial. Patients were followed for at least 24h.
Results: While 28 patients were successfully weaned, weaning failed in 12 patients. The initial SaO2 levels were signifi cantly higher in successful cases (p<0.05). In the successful group, initial PiCO2 levels were lower than those in the failure group (39.70±13. 03 and 47.01±10.95), but this difference was not statistically significant (p>0.05). pHi (7.319±0.12 and 7.12±0.21 p=0.002) and SaO2 levels (96.87±2.83 and 93.92±3.47, p<0.05) were found significantly low at the postweaning 6th h in the failure group. PiCO2 was high in the failure group, but this difference was not signifi cant (46.39±16.92 and 63.01±30.14, p>0.05). The best parameters showing weaning failure were initial PaCO2, fi nal pHi, fi nal PiCO2 levels
and ΔpHi.
Conclusion: Weaning failure was associated with gastric intramucosal acidosis. It was found that there was an increase in PiCO2 or a decrease in pHi in patients with weaning failure. However, predictive values of gastric tonometric measurements were not sufficient to decide on reintubation. The results obtained after 6th h did not give further information about weaning failure. Thus, a follow-up period consisting of 6 h may be adequate to assess weaning outcomes. (Yoğun Bakım Derg 2010; 3: 55-9)

Amaç: Tüm gelişmelere rağmen mekanik ventilasyondan ayrılma yoğun bakım ünitelerinde önemli bir sorundur. Bu çalışmanın amacı intramukozal pH (pHi) ve gastrik sıvının pCO2 (PiCO2) daki değişiklikleri ölçmek ve YBÜ hastalarındaki weaning başarısızlığının belirleyicisi olarak bu değişkenlerin önemini araştırmaktır.
Gereç ve Yöntemler: Mekanik Ventilasyondan (MV) ayrılmaya hazır olduğu düşünülen kırk hasta (20 erkek, 20 kadın) çalışmaya alındı. Tüm hastalar weaning çalışmasından önce en az 2 saat için basınç destekli MV da tutuldu. PiCO2 bir tonometre ve monitor ile değerlendirildi. Weaningin başlangıcında, MV sonlandırıldı ve 2 saatlik T tüp çalışması sonrası ekstübasyon uygulandı. Hastalar en az 24 saat için izlendi.
Bulgular: 28 hasta başarı ile ayrılırken 12 hastada weaning başarısız oldu. Başlangıç SaO2 seviyeleri başarılı vakalarda önemli derecede yüksekti (p<0.05). Başarılı grupta, başlangıç PiCO2 seviyeleri başarısız gruptakilerden düşüktü (39.70±13.03 ve 47.01±10.95). Fakat bu fark istatistiksel olarak önemli değildi (p>0.05). pHi (7.319±0.12 ve 7.12±0.21 p=0.002) ve SaO2 seviyeleri (96.87±2.83 ve 93.92±3.47, p<0.05) başarısız grupta weaning sonrası 6. saatte önemli derecede düşük bulundu. PiCO2 başarısız grupta yüksekti, fakat bu fark önemli değildi (46.39±16.92 ve 63.01±30.14, p>0.05). Weaning başarısızlığını gösteren en iyi parametreler başlangıç PaCO2, son pHi, son PiCO2 seviyeleri ve ΔpHi idi.
Sonuç: Weaning başarısızlığı gastrik intramukozal asidoz ile ilişkilidir. Weaning başarısızlığı olan hastalarda PiCO2 de bir artma veya pHi de bir azalma olduğu bulundu. Bununla birlikte, gastrik tonometrik ölçümlerin belirleyicilik değerleri reentübasyon kararı vermek için yeterli değildi. 6. saatten sonra gözlenen sonuçlar weaning başarısızlığı hakkında fazla bilgi vermedi. Bundan dolayı, weaning gidişatını değerlendirmek için 6 saatlik bir izlem peryodu yeterli olabilir. (Yoğun Bakım Derg 2010; 3: 55-9)