Objective: Infections are frequently seen in critically-ill patients and they are associated with increased mortality, morbidity and cost. Antibiotics play a very important role in the prevention and treatment of infections, yet associated with increased resistance especially when used inappropriately. In our study, we analyzed the data regarding antibiotic use before and during intensive care and we evaluated factors related to antibiotic change.
Material and Methods: The study was conducted in a medical intensive care unit (ICU) of a university hospital. Adult patients, who were admitted to the ICU and were using antibiotics in a 1 year-period, were included in the retrospective analysis.
Results: One hundred and seventy-six patients were included in the study. 58% of patients (n=103) were male. Mean (± standard deviation) age was 60.9±18.0 years. The percentage of patients who were referred to ICU from emergency room was 73%, while 23% of the patients were referred from inpatient services and 4% of the patients from another hospital. In 83% (n=146) of the patients, antibiotics were started before ICU admission. The primary reason for initiation of antibiotic therapy was recorded as pneumonia in 57% of the patients. Antibiotics were changed in 39% (n=69) of patients upon admission to ICU and in 68% (n=120) of patients during ICU stay. The sequential organ failure assessment (SOFA) score on the day of antibiotic change was higher than the SOFA score on ICU admission (p=0.001).
Conclusion: Antibiotic change is highly made in critically ill patients. Mostly patients use antibiotic before ICU admission. SOFA score can be used for antibiotic change decision.

Amaç: İnfeksiyonlar yoğun bakım (YBÜ) hastalarında sıklıkla görülür ve artmış mortalite morbidite ve maliyetle ilişkilidir. Antibiyotikler infeksiyonların tedavisi ve önlenmesinde önemli rol almalarına rağmen özellikle uygunsuz kullanımda direnç artımı ile ilişkilendirilirler. Bu çalışmada, yoğun bakım öncesi ve esnasında antibiyotik kullanımını analiz ettik ve antibiyotik değişimi ile ilgili faktörleri değerlendirdik.
Gereç ve Yöntemler: Çalışma bir üniversite hastanesi erişkin medikal yoğun bakım ünitesinde yapıldı. Çalışmaya 1 yıllık periyotta yoğun bakıma yatan ve antibiyotik kullanan erişkinler dahil edildi ve retrospektif olarak analiz edildi.
Bulgular: Çalışmaya 176 hasta dahil edildi. Hastaların %58’i (n=103) erkekti. Ortalama (± standart sapma) yaş 60,9±18,0 idi. YBÜ’ye alınan hastaların %72,7’si acil servisten gelirken %23,3’ü yatan hasta servislerinden ve %4’ü başka bir hastaneden gelmişti. Hastaların %83’üne (n=146) yoğun bakım öncesi antibiyotik başlanmıştı. Antibiyotik başlanmasının birincil nedeni %56,8 ile pnömoniydi. YBÜ gelişte %39,2 (n=69) oranında ve YBÜ yatışı esnasında %68,2 (n=120) oranında antibiyotik değiştirilmişti. Antibiyotik değişim günü Sequential Organ Failure Assessment skoru (SOFA) YBÜ yatış günü SOFA skorundan yüksekti (p=0,001).
Sonuç: Yoğun Bakım hastalarında yüksek oranda antibiyotik değişimi yapılmaktadır. Hastaların çoğu yoğun bakım öncesi antibiyotik kullanmaktadır. Antibiyotik değişim kararında SOFA skoru değerlendirilebilir.